Keinua: Barkamena

 Entzuten duten BELARRIAK

Ipuinean irakurri dugunez, belarriak bakarrik irikitzen dira mingainek gauza onak eta politak esaten dituztenean. Hau dela eta, ikasle bakoitzari belarri bat emanez edo akaso papertxo batean belarri bat marraz dezaten eskatuz, honako galdera hauek erantzun behar dute: “Zein mezuak gustuko dituzu entzutea? Noiz irikitzen dira zure belarriak?”. Bakarkako hausnarketa eta gero, talde handian konpartitu gure neska-mutilek idatzi dutena.

Bideoa: Barkamena

 BAKARRIK BARKAMENA / SÓLO EL AMOR

Bideoa

Jauna , ez utzi nire bizitza gorrotoaren menpe, erreminaren menpe, bekaizkeriaren menpe;

Maitasuna bakarrik, barkamena bakarrik, barkamena bakarrik, maitasuna bakarrik.

Jauna , ez utzi nire bizitza gorrotoaren menpe, erreminaren menpe, bekaizkeriaren menpe;

Maitasuna bakarrik, barkamena bakarrik, barkamena bakarrik, maitasuna bakarrik.

Jauna , ez utzi nire bizitza gorrotoaren menpe, erreminaren menpe, bekaizkeriaren menpe;

Maitasuna bakarrik, barkamena bakarrik, barkamena bakarrik, maitasuna bakarrik.

Señor, no dejes que mi vida la guíe el rencor, el resentimiento, la envidia;

sólo el amor, sólo el perdón, sólo el perdón, sólo el amor.

Señor, no dejes que mi vida la guíe el rencor, el resentimiento, la envidia;

sólo el amor, sólo el perdón, sólo el perdón, sólo el amor.

Señor, no dejes que mi vida la guíe el rencor, el resentimiento, la envidia;

sólo el amor, sólo el perdón, sólo el perdón, sólo el amor.

Ipuina: Barkamena

 MILA MINGAINAK

      

     Bazen behin azti gaizto bat. Herrialde bateko mila mingain lapurtu eta sorgindu zituen, euren jabeek hitz egiterakoan gauza txarrak esan zezaten. Horrela, egun bakar batzuk pasata herrialde horretan gauza txarrak besterik ez ziren esaten: “Honek hauxe egiten zuela, besteak bestea egiten zuela, hura astuna zela eta bestea baldarra…”. Egoera horretan herriladeko guztiak haserre zeuden.

       Egoera hau ikustean, bertan bizi zen Mago Handiak zerbait egitea erabaki zuen. Biztanleen belarriak sorgindu zituen horrela: Mingainak gaizki esaka hasten zirenean, belarriak indar handiz ixten ziren. Beraz, gaizki esaka aritzen zirenean gure lagunek ez zuten entzuten mingainek zertan ari ziren. Horrela hasi zen mingainen eta belarrien borroka handia, batzuk gelditu gabe kritikatuz eta besteek gorrarena eginez…

     Nork irabazi zuen gatazka? Denbora aurrera egiten zuela, sorgindutako mingainak alferrik hitz egiten zutela konturatu ziren: “Zertarako hitz egin, ez badu inor entzuten?” Eta esaten zutena aldatzen hasi ziren, ea inork entzuten zien. Horrela konturatu ziren gauza onak eta politak esaten zituztenean, belarriek adi-adi entzuten zutela. Une horretan mingainen gaineko sorginkeria bertan behera gelditu zen.

       Gaur egun, gure azti gaiztoak munduan barrena doa mingainak sorgintzen, baina Mago Handiari esker guztiok dakigu kritikak deusezteko egin behar dugun gauza bakarra belarriak ixtea da eta kritikei kaso ez egitea.

Gogoeta egiteko:

• Zure ustez, ba al daude gaizki esaka dabiltzan mingainak?
• Ipuinaren arabera, zer egin behar da mingainak gaizki esaka daudenean?
• Noiz hasten dira belarriak irikitzen eta entzuten? Zein gauza gustatuko litzaizkizuke entzutea?
• Zein erlazioa du ipuinak barkamenarekin?

Gogoeta: Barkamena

ATEAK ZABALDU BARKATZEARI

   Askotan zaila egiten zaigu barkatzea. Ez naiz ari hitz soilak esaten ditugunean: “barkatzen dizut”, baizik eta barrun-barrundik ateratzen den barkamenari buruz. Min ematen digutenean edota Iraintzen digutenean edota kale egiten digutenean ari naiz. Orduan barrundik zerbait puskatzen zaigu eta puskatu den hori konpontzeko barkamena behar da.

   Ez da erraza barkamena eskatzea, ez al duzu uste? Erraza balitz… hala ere, zaila izanik ere gozada litzateke bihotza eskuetan barkatu ahal izatea.

   Zauritzen gaituztenean gure mina baino haruntzago ez dugu ikusten. Agian, gure barruko mekanismoa izan daiteke. Horrela gaudenean konpontzen saiatu behar gara eta konpontzeko modu bat bestearengana hurbiltzea da eta, errespetuz, gauzak konpondu.

   Zitzotasunez barkatzen dugunean… Errespetuz hitz egiten dugunean… gure barrua garbitu egiten da… gure barrua konpontzen hasten da… ezinikusia eta gorrotoa alde egiten dute, eta sentsazio atseginak gure barrua betetzen dute.

   Barkatzea eta norbaitengana jotzea berriz konfidatzea esan nahi du. Ez da erraza beste masaila jartzea Jesusek egin zuen bezala. Hala ere saia gaitezen beste keinuren bat egiten gure inguruan konfidantza izateko.

   Gorrotoak, aldiz, urruntzen eta gogortzen gaitu, gure bihotza hozten eta txikitzen du. Barkamenak gehiago ematen digu: Hasteko aukera ematen digu, besteengan sinisteko aukera ematen digu.

   Barkamenak zerutik erortzen den xirimiri antzera. Bi aldiz bedeinkatua da: bedeinkatzen dio ematen dionari eta bedeinkatzen dio jasotzen duenari. William Shakespeare (1564 – 1616).

   Hau dela eta, ATEAK ZABALDU BARKATZEARI!!!