Bideoa: ZER DA ABENDUALDIA?

Gogoetarako galderak:

-          Zer da bideoak erakutsi nahi ziguna?

-          Nola prestatu gaitezke Jesusen jaiotza ospatzeko?

-          Gaur egun ze pertsonek behar dute laguntza Jesus jaio zenean bezala?

-          Zer egin dezakegu gure ingurukoak laguntzeko?

Ipuina: MIKELEN BIDAIA

Bazen behin Mikel izeneko mutil bat bidaiatzea asko gustatzen zitzaiona. Oporrak zituen bakoitzean hegazkin bat hartu eta munduan zehar abiatzen zen lurralde desberdinak ezagutzeko asmoz eta jendea laguntzeko gogoz. Herrialde asko ezagutzen zituen eta horri esker lagun asko zituen. Bidai guztietatik oso oroitzapen onak gordetzen zituen, baino bada herrialde bateko ohitura bat benetan gustatu zitzaiona.

Urte batean abenduaren hasieran oporrak hartu eta Afrikako Kongora joan zen bertan 20 egun igarotzera. Herri txiki batean pasa zituen egun gehienak. Bertako jendea oso zoriontsua eta jatorra zen. Oso ohitura ezberdinak zituzten. Jendea oso irekia eta eskuzabala zen. Eta arraroa iruditu zitzaion gauza bat, etxe guztietako ateak beti irekiak zeudela zen. Konfiantzazko jendea zen eta ez zuten lapurrei beldur; guztiek elkarri laguntzen bai zioten.

 Herrira iritsi bezain pronto, aterpe bat bilatzen hasi zen bertan lo egin ahal izateko. Baino familia bat Mikel ikustean, beraiekin bizitzera gonbidatu zuten.  Gure mutilak ezin zuen sinetsi zein bihotz onekoak ziren eta zein zorte ona izan zuen.

Mikelek bertako ohiturak ikusi eta ikasi zituen. Goizetan eguzkiarekin batera jaikitzen zen goizeko 6ak aldera. Etxea txukuntzen lagundu ondoren familiaren aitarekin ehizatzera joaten zen batzuetan. Baino gehiengoetan etxekoandrearekin gertatzen zen etxeko gauzetan laguntzeko. Askotan baratzean egiten zuen lan; oso lan gogorra zen, baino familiarekin pasatzeko momentu paregabea. Bertan pasatzen zituen egun gehienak beraiekin hitz egiten eta beraien ohiturak ikasten.

20 egunak pasa eta gero, asko ikasi zuen Kongoko kultura eta bizimoduari buruz. Asko gustatu zitzaion herrialde hura eta gainera, familia horrekin ezin hobeto bizi zen. Baino agur esateko unea iritsi zitzaion. Oso triste zeuden guztiak, bai Mikel eta baita familia ere. Eskerrak eman eta gero, guztiak besarkatu zituen eta etxetik irten zen. Baino ibiltzen hasi baino lehen, galdera bat bururatu zitzaion.

-          Egun hauetan ikusi ahal izan dudanez, noizean behin, lasto pixka bat jartzen zenuten mahai gainean. Baino ez dut zergatia oso ondo ulertu. Zergatik jartzen duzue lastoa sukaldearen erdian?

-          Zerbait ondo egiten dugun bakoitzean lasto belar bat hartzen dugu baratzetik eta mahai gainean jartzen dugu. Eta horrela Jesusentzat sehaska prestatzen goaz. Zenbat eta ekintza on gehiago egin, zenbat eta lasto gehiago egongo da bere sehaskan. Eta sehaska zenbat eta bigungarriagoa izan,  Jesus zenbat erosoago egongo da jaiotzean. – Esan zion familiako amak.

-          Bai, horrela ospatzen dugu guk Abendualdia. Jesusen jaiotzerako bihotzak prestatu behar ditugu, eta horretarako gure bihotzak berritu behar ditugu ekintza onak eginez. Gainera, talde lana da, zeren familiako guztiok ondo portatu behar dugu, Jesus gure etxean gustura eta babestua sentitu ahal izateko. – Gehitu zuen aitak.

Mikeli Abendualdia ospatzeko modu paregabea iruditu zitzaion. Hori bai zela benetan Gabonetarako prestatzea. Mundu guztiak ekintza onak egiten zituen bihotzak berritzeko eta Jesusentzat prestatzeko. Eta ikasitako hau Mikelek bere etxekoei erakutsi zien eta urte horretatik aurrera modu honetan ospatzen du Abendualdia.

Gogoetarako galderak:

-          Nola iruditu zaizu bizi zirela herri txiki horretan?

-          Zergatik ziren hain zoriontsuak hain gogor lan egin behar zuten arren?

-          Nola ospatzen zuten bertan Abendualdia? Ideia ona dela uste duzue? Zergatik?

-          Hemen antzeko zerbait egin genezake?

     - Gure bihotzak prestatzen ditugu Jesusen jaoitzerako?

Gogoeta: ZABALDU ATEAK ABENDUALDIAri!!!

Azkenean iritsi zaigu abendua, eta honek Gabonetako oporrak laster ditugula adierazten digu. Lan handia egin dugu dagoeneko, baino oraindik azken txanpa gertatzen zaigu. Gainera, konturatuko ginen moduan, mundu guztia Gabonak ospatzeko nahiarekin dabil; kaleak apaintzen hasi dira, dendetako eskaparateak apaingarriz beteak, eta nola ez, telebistako iragarkiak ordu guztietan.

Baino zer da benetan ospatu nahi duguna festa hauetan? Zein da honen helburua? Gehiengoek jakingo zenuten bezala, jai hauten Jesusen jaiotza da ospatzen duguna. Guztiok oso ondo ezagutzen dugu jaiotza honen istorioa txikitatik behin eta berriro entzun dugu eta. Maria eta Jose Belenerantz abiatu ziren bertako nagusiak hala agindu zuelako. Eta herrira iristen ari zirela, Mariari erditzeko ordua iritsi zitzaion. Etxe askotara hurbildu ziren aterpe eske; baino guztiek ezezkoa eman zieten. Eta azkenean kobazulo batean jaio zen Jainkoaren semea.

Honekin erakutsi nahi zaigu, Jesus, Jainkoaren semea izan arren, gutako bat dela. Mundua aldatzeko asmoz iritsi zen, baino pertsona normal bat bezala. Eta benetan gauza harrigarriak egin zituen; baino beti maitasunez eta besteak laguntzeko gogoz. Horregatik egin zen hain famatua eta maitatua. Bi mila urte baino gehiago pasa dira bere jaiotzatik, baino bere mezua eta irudia oraindik oso presente dugu gure bizitzetan.

Horregatik, saiatu gaitezen jai hauetan Jesus ez ahazten. Beti opariek eta apaingarriek garrantzia kentzen ahalegintzen dira. Baino goazen ahalegintzera jai hauetan Jesus gure bihotzen erdian kokatzera. Horretarako ABENDUALDIA ospatzera gonbidatzen zaituztegu. Abendualdiak 4 igande irauten ditu, eta atzo hasi zen. Honen ikurra landarezko koro bat da, eta igande bakoitzean kandela bat piztu eta bertan jartzen da. Honek Jesusen jaiotzarentzat prestatzen laguntzen gaitu. Guk ere astelehen bakoitzean kandela bat piztuko dugu, eta bakoitzaren barruan, denen artean adostutako konpromiso bat idatziko dugu. Eta horrela gure bihotzak Gabonetarako prestatuko ditugu; eta Jesusek nahi zuen moduan ospatuko ditugu jai hauek.

Bideoa: ELKARTASUNARI BURUZ

Gosea eta elkarbanatzea izpide dituen istorio zahar batean oinarrituta, “Giza familia bakarra, guztiontzako janaria” bideo animatua, CARITASeko kanpaina batean txertaturik dago. “Goilara luzeen alegoria” erabiliz hauxe da mezua: geure burua soilik elikatzen dugunean, mundu guztia gosez dago. Baina gure ondokoaren goseaz arduratzen garenean, mundu guztia elikatzeko moduak daudela deskubritzen dugu.

Basado en una antigua historia sobre el hambre y el compartir, el vídeo animado forma parte de la campaña de Caritas “Una familia humana, Alimentos para Todos”. La “alegoría de las cucharas largas” nos enseña que cuando se lucha para alimentar sólo a nosotros mismos, todo el mundo pasa hambre. Pero cuando nos centramos en el hambre de nuestro vecino, descubrimos que hay maneras de alimentar a todo el mundo.

Ipuina: BIDEAN GELDIUNE BAT

Urritiko herrialde batean pobretasun handia gertatu zen, jauntxo bakar batzuk besterik ez arazorik gabe bizi ziren. Karabanatan bidaia eginez, hiru jauntxok bat egin zuten oso oso txiroa zen herrixka batean. Hain egora latza zen herrixkan, non jauntxoak erreakzio desberdinak izan zituzten.

Lehen jauntxoak ikusitakoa jasan ezin zuenez, bere gurdietako urrea eta bitxi guztiak harturik, asko baizituen, bertako jendearen artean banatu zituen. Guztiei suerterik oparoena desiatu eta jauntxoa bertatik abiatu zen.

Bigarren jauntxoak, jendearen etsipena ikustean, zerbitzari guztiekin aurrikusita zeukan tartea gelditu eta biderako zeramatzan janaria eta ura bertakoei eman zien, dirua uztea ez zuela balioko pentsatuz. Herriko bakoitzari janari eta edari puska bat eman eta bertatik alde egin zuen.

Hirugarren jauntxoak, txirotasun hori ikusita, abiadura azkartu eta gelditu gabe ospa egin zuen. Beste bi jauntxoak, bidean elkarrekin ari zirela, azken honen begirune falta eta solidaritate eza kritikatu zuten. Eskerrak beraiek bik han izan zirela txiroei languntza emateko.

Hau guztia gertatu eta hiru egunetara, hirugarren jauntxoa ikusi zuten berriz kontrako norantzan. Abiadura handian zihoan, baina gurdiaetan urrea eta bitxiak izan beharrean, lanabesak, erremintak eta haziz beteriko zakuak eramaten zituen. Herrixkara zihoan bertakoek pobretasunaren aurka borroka zezaten.

Aspalditik gertatu zen hau, gaur ikus dezakegu. Jende eskuzabala dago, besteek zenbat ematen duten ikustea nahi izaten dute, baina jasotzen duten horien berri ez dute nahi izaten. Beste batzuk, eskuzabalak ere, inguruan dituztenak laguntzen saiatzen dira, euren buruak ondo senti daitezen. Eta, azkenik, badaude beste batzuk, ez zaie axola ematea begiratuak izateko edo euren buruak ono sentitzeko. Azken hauek besteen bizitzak hobetzen saiatzen dira eta diruarekin laguntzeaz gain, denborarekin, ilusioarekin eta euren bizitzarekin laguntzen dituzte besteak. Nolakoa zara zu?

HAUSNARTZEKO GALDERAK:

·         Hiru jauntxoengatik, zeinek egin zuen hoberen zure iritziz.

·         Zeure inguruan, beharrak ikusten al dituzu? Zeintzuk?

·         Nola egingo zenuke aurre behar horiei?

·         Ezagutzen al duzu beharrean dagoen inor? Nola lagundu dezakegu?

·         Nola lagundu dezakegu KYONDO proiektuan?

Gogoeta: ELKARTASUNari ATEAK ZABALDU

   Hilabete berrian gaudela ELKARTASUNri atea eta bihotza zabaltzea gonbitea egiten dizugu. Badakizu azaroa hilabete inportantea dela eskolan, badakizu zergatik? Hiruzpalau aste barru Maria Haurraren astea ospatuko dugulako. Santa Juanak berak aukeratu zuen Maria Haurraren irudia, haren urratsak jarrai ditzagun.

   Maria gauza on askoren eredu dugu: eskuzabala zen, langilea, beti laguntzako prest, ahalmen handikoa, hezitzailea, maitekoarra… Gure mundua ikusita balore horiek bizitzea behar-beharrezkoa iruditzen zaigu.

   Zer aldatuko zenuke munduan? Injustizia asko dago, gerrak, hondamendi naturalak, arazo ekonomikoak… Hori guztia, alda al dezakegu? Zer iruditzen zaizu? Agian, bakarrik ezin dugu gauza handirik egin, baina besteekin bat egiten dugunean arazoei aurre egitea errazago egiten zaigu. Ez al duzu uste? Adibidez, klasean gaudenean, ez al zaizkigu lanak errazago egiten “talde kooperatibotan” burutzen dituguenan? Seguru gustura gaudela “Lápices al centro” edo “folio giratorio” bezalako teknikak egiten ditugunean bakarka aritzen garenean baino.

   Elkarrekin aritzen garenean seguru sentitzen dugu guere burua. Beraz, pentsa eskola osoan bat egiten badugu, zenbat gauza lor ditzakegun!!! Goazen, bada, gure inguruan dauden arazoak ikustera. Zer egin dezakegu arazoak dituzten pertsonei laguntzeko? Egun jende asko arazo ekonomiko larriak ditu, jateko ere ez daukatela. Gu guztion esku dago hau aldatzea.

   Gogora ezazu munduko pertsona guztiok puzzle erraldoi bateko piezak garela. Guztiok ezinbestekoak gara. Goazen, bada, mundu polit baten alde egitera gure piezarekin; denen artean ahal dugu eta!!!

Keinua: MEZU POSITIBOAK ASMATZEN!

   Bideoan ikusi duzun bezala, zeure burua aurrera egin dezan mezu positiboa asma ezazu eta letra polita eta koloreak erabiliz kartel bat egin ezazu.

Bideoa: GEURE BURUA ONDO TRATATUZ

Cuando alguien evoluciona,

También evoluciona todo su alrededor.

Aurrera egiten dugunean,

Gure ingurua aldatu egiten da.

Cuando tratamos de ser mejores de lo que somos,

todo a nuestro alrededor también se vuelve mejor.

Gu garena baino hobeak izaten saiatzen garenean,

gure inguruan dagoen guztia hobea egiten da.

Ipuina: KOLORE ANITZEKO HARRA

Gure ondoan dagoenari ona egiteak bere saria duela esaten dute.

Zuhaitz artean bizi zen kolore anitzeko harrari horrelaxe gertatu zitzaion: Adarretan, hosto samurren artean ibiltzen zen, pozez eta kantuz, alaitasuna nonahi eramanez. Marraskiloekin eta bertako zomorroekin hitz egitea gustatzen zitzaion. Hegaztien artean lagun asko zituen eta horiekin makina bat pasarte eta aholku elkarbanatzen zituen. Horrelaxe pasatzen zituen orduak gure harrak.

Egun batean, ia ia konturatu gabe ekaitz bortitza gertatu eta zuhaitzaren puska bat urpean gelditu zen. Hau gertatu bitartean, zomorro baten garrasi estuak entzun ziren, haizearen eta uraren indarrari aurka egiten ari zitzaion eta larri-larri zebilen. Kolore anitzeko harrak zomorroa ikustean, indar handia eginez gorputza luzatu, zuhaitzari ondo eutsiz eta oreka galtzear zeukala zomorroa salbatzea lortu zuen.

Ekaitza eta gero, naturako Jainkoak kolore anitzeko harrari deitu zion. Naturako Jainkoak besteekiko maitasuna erakusteagatik beste bizitza bat oparitu zion. Hala, kolore anitzeko harra, kolore anitzeko pinpilinpauxa bihurtu zuen. Pinpilinpauxak hegalak ireki eta oihanatik ibili zen ekintza onen balioak nonahi eramanez.

GOGOETA EGIN:

·         On egiteak saririk ematen du, zein sari?

·         Zein ona egin diezaiokegu gure ondoan dagoenari?

·         Inoiz ekintza onaren bat jaso al duzu? Zein ekintza ona?

·         Zer egin dezakegu “pinpilinpauxa” bihurtzeko?

Gogoeta: HOBEA IZATEari ATEA ZABALDU!!!

Atea zabaldu persona hobea izateari.

Atea zabaldu errespetuari.

Atea zabaldu irribarre egitenari.

Atea zabaldu eskolako zure lagunekin konpartitzeari eta elkarbizitzeari.

Atea zabaldu ikasturteaz gozatzeari zentzu guztietean: giro ona sortuz, ikasiz…

Atea zabaldu uste duzunar errespetuz eta beldurrik gabe esateari.

Atea zabaldu bakarrik daudenekin egoteri.

Atea zabaldu gozatzeari.

Atea zabaldu ikasturtea bene-benetan ondo eramateari.

Atea zabaldu taldea egiteari.

Atea zabaldu laguna izatenari.

Atea zabaldu ondokoarekin erlazionatzeari modu egokian.

Jada, hilabete bat daramagu eskolan, gogoeta egin:

lZeri atea zabaldu ikasturte honetan?

lZeri atea zabaldu gure gelan, gure eskolan, eskolako lagunekin eta abarrekin?

Inportantea da lana, etxeko lanak egitea, egunez eguneko ordutegia, ikastea… Eta inportantea da ere gure artean giro ona sortzea ikasturtean zehar, errespetua zainduz, gelako eta eskolako garbitasuna zainduz, lagunak ondo tratatuz eta gurekin dauden pertsonak baloraruz. Irrifar handi baten alde egin beharko genuke hau guztia aurrera atera dadin.

lHau egiteko prest al daude?

lZer egingo zenuke pertsonalki guzti hau aurrera eramateko?

Hasteko ipuina: ATEEN IPUINA

Bazen behin gizon heldu bat oso azkarra zena. Egun guztia kalean zebilen alde batetik bestera. Inork ez zekien oso ondo zertan egiten zuen lan eta familiarik ere bazuen. Oso bakartia zen, eta bere arropa nahiko traketsak... ziren. Trastez beteriko zaku handi-handi batekin zihoan beti; eta bere ondasunik garrantzitsuena zela zirudien. Bertan etxe desberdinetatik hartutako objektuak garraiatzen zituen.

Txikitan bere aitaren lanbidea ikasi zuen, sarraigilea alegia. Ez zegoen ireki ezin zuen aterik. Gainera, aspaldidanik giltzenganako miresmena sentitzen zuen; guztiak ziren harrigarriak berarentzat. Hain ziren txikiak eta sinpleak; baino beraiei esker gauza izugarriak babes zitezkeen. Horregatik, mota guztietako giltzak biltzen hasi zen.

Baina bere aita hil zenean, bere bihotza gogortzen hasi zen; eta maltzurkeriaz jokatzen hasi zen. Bakarrik zegoenez, herri batetik bestera ibiltzen hasi zen eta hutsik ikusten zituen etxeetara sartzen zen. Bertan pasatzen zituen gauak, eta alde egin baino lehen, etxe horretatik objekturen bat hartzen zuen gero horrekin negozioak egiteko.

Egun batean, herri txiki batetara iritsi zen eta zerbaitek atentzioa deitu zion. Bertako biztanle guztiak oso zoriontsuak ziren eta beti irribartsu zebiltzan. Herriaren lorez beteriko plaza bat zegoen, eta erdian iturri polit bat. Honen alde batean, etxe handi eta eder bat ikustren zen. Ez zen udaletxea ez, baino mugimendu handia nabari zen. Bertatik ateratzen ziren pertsona guztiak kaxa handiekin ateratzen ziren. Eta gure sarraigileak ea zer eramango ote zuen galdetzen zion bere buruari. 

Horrexegatik, gau hartan etxe handi horretan sartzen ahalegindu zen. Baina, ez zuen ate hori irekitzeko giltza aproposik. Leihotik sartzen ere saiatu zen, baina alferrik.  Gau osoa pasa zuen mila trikimailu saiatzen, baina ez zegoen modurik. Beraz, leher eginda atearen ondoan loak hartu zuen.

Hurrengo egunean, emakume heldu bat gerturatu zitzaion laguntza eskainiz. Sarraigileak ea zergatik denak hain zoriontsuak ziren galdetu zion.  Emakumeak sekretu bat kontatu zion: “Etxe hau magikoa da eta pozten gaituzten gauzak bukatzen zaizkigunean, hona etortzen gara gehiagoren bila. Etxe hau zoriontasunaren lantegia da, eta denetarik sortzen dute hemen: zoriontasuna, laguntasuna, barkamena, elkarbanatzeko nahia…”

Sarraigilea txunditurik geratu zen bazter batean. Eguna pasa ahala atea irekitzeko ez zela giltzarik ez zela behar konturatu zen. Baina nola demontre irikiko zituen? Denbora luzez begira egon ondoren, bihotzak atera gerturatzen zirenean, hau automatikoki irekitzen zela konturatu zen. Berak ere gauza bera egin zuen, baina atea ez zen ireki. Lehengo emakume bera gerturatu zitzaion eta esan zion: “Gure lantegiko ateak zabaltzeko bihotza pozik izan behar duzu; hori baita gure baldintza bakarra.”

Sarraigileak bere aitaren irudia gogora ekarri zuen. Une horretan begiak malkoz bete zitzaiakion eta negarrari eman zion. Izan ere, azken urteetan izandako hainbat gauzataz damutu zen. Orduan, ateak zabaldu zitzaizkion. Sarraigileak hainbesteko poza sentitu zuen zoriontasunaren lantegian lan egitea erabaki zuela.

Guk horrelako ateak zabaltzeko gai izango al gara? ikasturte honetan zehar maitasuna, ongizatea, laguntasuna eta poztasuna bezalako baloreei ateak zabaltzen saiatuko gara.